Miasta Ukrainy



Kijów
 Lwów
 Odessa


Ławra Peczerska (ukr. Києво-Печерська лавра) – prawosławny klasztor w Kijowie, jedno z największych chrześcijańskich centrów na Ukrainie.
Historia

Historia świątyni sięga połowy XI wieku, kiedy do Kijowa przybyli fundatorzy ławry i inicjatorzy ruchu monastycznego na Rusi – mnisi Antoni i Teodozjusz. Pierwszy monaster powstał w 1051[2] na naddnieprzańskich stokach – w pieczarach (ukr. печера, peczera – jaskinia, pieczara), od których pochodzi nazwa klasztoru.

W XI wieku drugi igumen Teodozjusz wprowadził bizantyjską regułę studycką, która przewidywała życie we wspólnocie klasztornej i oddawanie się nieustannej modlitwie i pracy. Już w XII wieku klasztor był uważany za miejsce cudowne i oczyszczające z grzechów. Rozwijało się w nim również dziejopisarstwo[3]: powstała tu, między innymi, Powiest’ wriemiennych lat („Powieść doroczna”), zwana również „Latopisem Nestora”, pierwsza kronika ruska. W 1539 w ławrze pochowano księcia wołyńskiego i starostę winnickiego Eliasza Ostrogskiego.

Matka Ojczyzna (ukr. Батьківщина-Мати) – monumentalny pomnik stojący w Kijowie, na terenie dzielnicy Peczersk. Stanowi on część Muzeum historii Ukrainy w II wojnie światowej. Statuę wykonano ze stali nierdzewnej, jej wysokość to 62 m, natomiast wraz z postumentem całość ma wysokość 102 m. Masa rzeźby wynosi 560 ton. Miecz trzymany w prawej ręce rzeźby ma 16 metrów i waży 9 ton, natomiast lewa ręka trzyma tarczę o wymiarach 13x8 metrów z godłem ZSRR.

Wewnątrz postumentu znajduje się sala pamięci, wyłożona marmurowymi płytami, na których wyryto imiona ponad 11 tysięcy żołnierzy i 200 robotników, którzy otrzymali tytuły Bohatera Związku Radzieckiego i Bohatera Pracy Socjalistycznej. Na wzgórzach wokół muzeum tradycyjnie składa się kwiaty i wieńce. Obiekt jest wpisany na listę Państwowego Rejestru Zabytków Nieruchomych Ukrainy pod numerem 80-382-0200.